Aletta Jacobs was dus de eerste vrouw in de geschiedenis van Nederland die werd toegelaten tot de universiteit. Dit gebeurde in 1871. Als scholiere had Aletta een brief geschreven aan Thorbecke. In deze brief stond een verzoek om toegelaten te worden tot de academische lessen. Aletta wilden namelijk heel graag arts worden. Thorbecke antwoordde binnen een week, maar niet aan Aletta zelf, maar aan zijn vader en vertelde dat het goedgekeurd was. Dit is dus allemaal te danken aan een meisje van zeventien dat in 1871 de universiteiten van Nederland voor meisjes werden opengesteld. Voor die tijd waren de universiteiten en de meeste scholen alleen voor jongens toegankelijk.
Aletta Jacobs is haar hele leven opgekomen voor de rechten van vrouwen. Als arts opende zij bijvoorbeeld een praktijk die vrouwen hielp aan voorbehoedsmiddelen, zodat zij niet ieder jaar zwanger werden. Ze ging ook de strijd aan met winkelbedrijven. Aletta had in haar Amsterdamse artsenpraktijk gemerkt dat veel vrouwen lichamelijke klachten hadden, doordat zij de hele werkdag moesten blijven staan. Met dank aan Aletta Jacobs kwam er een wet tot stand die winkels verplichtte 'zitgelegenheid' voor hun personeel in te richten. Vijftig jaar lang heeft Aletta ook gestreden voor het algemeen vrouwenkiesrecht, samen met andere vrouwen en mannen die opkwamen voor de rechten van de vrouw. Dit duurde tot 1919, toen eindelijk de vrouwenkiesrecht werd ingevoerd. In 1922 gingen de Nederlandse vrouwen voor het eerst naar de stembus. Aletta Jacobs was toen onderhand 68 jaar oud.
Aletta Jacobs hoort bij de geschiedenis van de rechtsstaat en parlementaire democratie, omdat zij ervoor gezorgd heeft dat vrouwen naar de universiteiten mochten, dat er een 'zitgelegenheid' kwam op de werkvloeren en dat er uiteindelijk met hulp van andere vrouwen een vrouwenkiesrecht kwam. Alles om op te komen voor vrouwelijke rechten.
