Aletta Jacobs

De vrouw die streed voor vrouwenrechten

Aletta Henriëtte Jacobs was een joods Nederlandse arts en activist voor vrouwenkringen. Als de eerste vrouw die officieel naar een Nederlandse universiteit ging, werd ze een van de eerste vrouwelijke artsen in Nederland.
In 1882 richtte ze 's werelds eerste anticonceptie kliniek op en was een leider in zowel de Nederlandse als internationale vrouwenbewegingen.

In 1903 werd Jacobs president van de Vereeniging voor Vrouwenkiesrecht. in 1904 reisde ze met haar man naar Berlijn om het Congres van de Internationale Vrouwenraad (ICW) bij te wonen.

Nadat haar man vlak na het congres overleed aan kanker stierf in 1905, viel Aletta in een depressie. Gelukkig herstelde ze zich snel en hervatte ze haar stemrechtwerk in 1906. Ze was het speerpunt van de organisatie van het IWSA-congres (International Woman Suffrage Alliance) in 1908, die als eerste in Nederland werd gehouden. Het congres bracht internationale afgevaardigden naar de stad om de groei van de Nederlandse kiesrechtbeweging aan te moedigen.

In 1910 reisde Jacobs naar Zuid-Afrika, uitgenodigd door activisten die een beroep deden op haar organisatorische diensten. Ze toerde van Kaapstad naar Johannesburg om toespraken te houden over kiesrecht, hygïene, sanitaire voorzieningen, prostitutie en geslachtsziekten en universele seksuele voorlichting.

in 1914, kort na het begin van de Eerste Wereldoorlog, promootte Jacobs het houden van het IWSA-congress in Den Haag, gezien de neutraliteit van het land.

In 1917 kregen Nederlandse vrouwen het recht om deel te nemen aan verkiezingen, hoewel ze niet konden stemmen. Jacobs stond in de verkiezing van 1918 als kandidaat voor de Vrijzinnig Democratische Bond en hoewel ze meer stemmen kreeg dan welke andere vrouwelijke kandidaat, werd ze niet gekozen.

Aletta Jacobs is een belangrijk persoon in de ontwikkeling van de rechtsstaat en parlementaire democratie, omdat ze vocht voor de vrouwenrechten. En dat begon met het krijgen van kiesrecht.