Over onderwijzers (12)

De historische canon is reuze in de mode. Een knappe onderwijskundige die dat idee weet vast te breien aan het nieuwe leren. Zullen we eens een praktijkgevalletje van nieuw leren bij de kop nemen? Wat dacht u van het geschiedenisonderwijs. Zeer hip is momenteel de canon. Onze nationale geschiedenis! Identiteit! Minister Pechtold zei laatst dat hij tientallen miljoenen in een Nationaal Centrum voor Geschiedenis en Democratie wil steken. Zijn bijdrage aan de canon. Wat moet dat worden? 'In ieder geval geen museum!', zei de minister, inclusief uitroepteken. 'Geen statische exposities waar je het bureau van Drees kun bewonderen.' Stel je voor dat het saai zou worden. Saai, dat is het ergste wat onderwijsvernieuwers kunnen bedenken. Nieuw leren, dat is niet saai. Leerlingen kunnen immers zelf bepalen wat ze willen leren. Liefst vaardigheden of competenties. Het leven gaat immers zo snel dat de kennis van gisteren vandaag al met de vuilnisman meekan. Over het nieuwe leren zei de historicus Piet de Rooij, de ontwerper van de nieuwe canon, onlangs dat 'het heden het enige referentiepunt is geworden'. De hoogleraar bedoelt dat met de combinatie van nieuw leren en de canon de vierkante cirkel is uitgevonden. Iedereen zijn eigen, allerindividueelste canon. (...)

De Volkskrant