Omdat kinderen al op jonge leeftijd in de fabrieken gingen werken, hadden ze vaak weinig opleiding genoten. Sommige fabriekseigenaren stichtten daarom eigen scholen, waarin de kinderen voor of na het werk lessen konden volgen. Vooral maakte men zich druk over de jonge vrouwen: die zouden straks een huishouden moeten bestieren maar waren door het werk in de fabriek geheel niet toegerust voor die belangrijke maatschappelijke taak. Mevrouw Caroline Leinweber-Loman was de vrouw van de directeur van de Veenendaalse Scheepjeswolfabriek. Zij raakte betrokken bij een naai- en handwerksschool in Rijsenburg, haar woonplaats. In 1925 kocht ze een woonhuis en liet dat verbouwen tot een huishoudschool. Na haar dood in 1934 werd de school naar haar vernoemd. Mevrouw Leinweber was eveneens actief in maatschappelijke verenigingen en liefdadigheidsinstellingen.