Omdat ze niets op papier hebben achtergelaten, weten we nauwelijks iets over de denkwereld van de eerste bewoners van Eemland. Wat we wel weten, is dat ze hun doden begroeven in grafheuvels. Aanvankelijk werden mensen in een ondiepe kuil begraven, waarna er een heuvel over het graf werd aangelegd. Op de hellingen tussen de Heuvelrug en Eemland zijn dit meestal heuveltjes van 1 of 1,5 meter hoog, en een doorsnede van 6 tot wel 22 meter. Het is onduidelijk of er om de grafheuvel heen een rij bomen of stenen heeft gestaan.
Later werden de doden gecremeerd. De asresten werden in een urn geplaatst en de urn werd in een grafheuvel bijgezet. Het begraven in grafheuvels is duizenden jaren doorgegaan, van de Steentijd (vanaf 5000 v. Chr.) tot in de IJzertijd (rond het jaar 0). Omdat veel heuvels in de loop van de tijd door erosie, bosaanplant of agrarische activiteiten zijn aangetast of verdwenen, weten we niet precies hoeveel er geweest zijn. Ook worden sommige door de wind ontstane stuifzandheuvels per abuis voor een grafheuvel aangezien. We weten ook niet wie er in de grafheuvels zijn bijgezet. De sporadische bottenresten die gevonden zijn, laten zien dat zowel mannen, vrouwen als kinderen op die manier zijn begraven.