Król Wilhelm I

Królestwo Zjednoczonych Niderlandów

Po zakończeniu francuskiej okupacji syn Wilhelma V powrócił w 1813 roku do Holandii, aby objąć tron, co stanowiło oczywiste zerwanie z przeszłością. Wilhelm nie został namiestnikiem wszystkich prowincji, tak jak jego ojciec, lecz królem zjednoczonego państwa, w którym odgrywał główną rolę polityczną.

W 1815 roku byłe Niderlandy Austriackie (obecna Belgia) zostały zjednoczone z terenami byłej Republiki Zjednoczonych Prowincji, co miało na celu utworzenie bufora ochronnego przed pokonaną Francją. Tak powstało Zjednoczone Królestwo, stanowiące według norm europejskich średniej wielkości kraj z dużymi posiadłościami kolonialnymi. Energiczny Wilhelm (przydomek "król-kupiec") próbował przywrócić stary ekonomiczny dobrobyt poprzez stymulowanie w trzech częściach kraju (na północy, południu i w Indiach) mocnych stron gospodarki. Na południu, gdzie już wcześniej miała miejsce rewolucja przemysłowa, skupiono się na produkcji dóbr konsumpcyjnych, które następnie rozprowadzane były po całym świecie przez kupców z północnych regionów. Mieszkańcy kolonii dostarczali natomiast cenne tropikalne towary. Na polecenie króla zbudowane zostały drogi i kanały łączące północ z południem, co ułatwiało wymianę handlową między tymi obszarami. Sam Wilhelm występował jako inwestor. W 1824 roku założył Holenderskie Towarzystwo Handlowe do handlu z Indiami Holenderskimi. W kolonii tej wprowadzono system upraw kulturowych, zobowiązujący miejscową ludność do pracy przez określoną liczbę dni w tygodniu na rzecz administracji kolonialnej. Wytworzone produkty sprzedawało następnie Holenderskie Towarzystwo Handlowe.

Pomimo swojej działalności gospodarczej, Wilhelm nie przypadł Belgom do gustu. Belgijscy liberałowie uważali go za władcę absolutnego, nieskorego do tolerowania większego udziału elit w rządzeniu krajem. Belgijscy katolicy przeciwni byli ingerencji protestanckiego króla w szkolenie seminarzystów. W 1830 roku Brukselczycy, zainspirowani graną w teatrach arią "Amour sacré de la patrie", wzniecili narodowy bunt. Daremne okazało się wysłanie na miejsce sił zbrojnych. Kraj odzyskał niepodległość. Niemniej jednak wojsko stacjonowało w Belgii, pomimo wysokich kosztów utrzymania, jeszcze przez 9 lat, co poważnie zaszkodziło reputacji króla w samej Holandii. W 1839 roku niepodległość Belgii została ostatecznie uznana. Pozbawiony złudzeń Wilhelm abdykował rok później.