In 1933 komt Adolf Hitler aan de macht in Duitsland. Hij geeft de Joden er de schuld van dat het slecht gaat met Duitsland en wil alle Joden weg hebben. Hij laat wetten maken waarin staat wat Joden voortaan allemaal niet meer mogen. Naar het zwembad of de bioscoop bijvoorbeeld. Of in bepaalde winkels komen. Op 9 november 1938 geeft Hitler zelfs toestemming om geweld tegen Joden te gebruiken.
Veel Joden voelen zich niet meer veilig in Duitsland en vluchten naar bijvoorbeeld Nederland. Eerst doet de Nederlandse regering niets om de vluchtelingen op te vangen, maar uiteindelijk laat het kabinet bij Westerbork in Drenthe een Centraal Vluchtelingenkamp inrichten.
In augustus 1939 beginnen arbeiders met de bouw van de barakken. En op 9 oktober 1939 komen de eerste Joodse vluchtelingen in het Centraal Vluchtelingenkamp Westerbork aan. Deze vluchtelingen zijn afkomstig uit een groep van ruim negenhonderd Duitse Joden die probeerden van Hamburg (Duitsland) naar Cuba te vluchten.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog wordt Westerbork door de Duitsers gebruikt als doorgangskamp. Vanuit dit kamp worden 107.000 Joden, Roma en Sinti naar Duitse concentratiekampen afgevoerd.