Rond 1560 zijn er veel mensen in Nederland die het niet meer eens zijn met de rooms-katholieke kerk. Deze mensen worden protestanten genoemd. Ze geloven in God en Jezus Christus, net als de rooms-katholieken. Maar de altaren, heiligen en de paus hebben ze daar niet bij nodig. Het gaat hen alleen om de Bijbel en de uitleg daarvan.
Guido de Brès is een dominee in de protestantse kerk. Hij legt de Bijbel aan de mensen uit. Hij schrijft in 1561 de Nederlandse Geloofsbelijdenis. Daarin legt hij uit wat het protestantse geloof precies inhoudt. Guido de Brès schrijft de belijdenis voor de rooms-katholieke Spaanse koning Filips de Tweede. Zo zou Filips kunnen zien dat de protestanten zich niet tegen de koning verzetten, maar alleen anders over het geloof denken. Guido de Brès gooit de belijdenis over de muur van het kasteel in Doornik, zodat Margaretha van Parma deze kan lezen. Margaretha van Parma is landvoogdes. Ze regeert over het land in naam van de koning.
Een paar jaar later wordt Guido de Brès opgepakt en ter dood veroordeeld, omdat hij protestants is. Op 31 mei 1567 wordt hij opgehangen en sterft hij. Hij is dan 45 jaar.