Na de Tweede Wereldoorlog zien de leiders van een aantal West-Europese landen dat het anders moet. Ze willen voorkomen dat er ooit weer oorlog uitbreekt. Ze bedenken dat de Europese toekomst moet liggen in samenwerken. In 1951 ondertekenen zes landen het Verdrag van Parijs. Daarmee wordt de Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal (EGKS) opgericht. Dit verdrag regelt de vrije handel in staal en steenkool tussen de zes landen: Nederland, België, Luxemburg, Frankrijk, Duitsland en Italië.
Op 25 maart 1957 zetten dezelfde zes landen de volgende stap: ze tekenen het Verdrag van Rome. Daarmee wordt de Europese Economische Gemeenschap (EEG) een feit. Alle handel in alle producten tussen de EEG-landen is voortaan vrij. Maar de samenwerking gaat nog verder. Om te zorgen dat er voldoende voedsel voor iedereen is en blijft, besluit de EEG de landbouw binnen de landen samen te regelen. Dat betekent ook dat de boeren een beter inkomen krijgen.
Het Verdrag van Rome zorgt er ook voor dat EURATOM wordt opgericht. EURATOM moet onderzoek gaan doen naar kernenergie. Het onderzoek is bedoeld om kernenergie te ontwikkelen. Niet om in een oorlog te gebruiken in een bom, maar als nieuwe energiebron.
De EGKS, de EEG en EURATOM wordt later samengebracht in één Europese Gemeenschap (EG). De EG wordt later omgedoopt tot de Europese Unie, de EU.