Brug over de Vecht

Een belangrijke verbindingsschakel

Tijd van burgers en stoommachines

Het recht van water en wind ofwel het alleenrecht op het gebruik van de kracht van water en wind was sinds de Middeleeuwen voorbehouden aan de landheer. In Dalfsen bezat de heer van Rechteren dit recht en daarom mocht alleen hij een molen exploiteren. De inwoners van Dalfsen waren verplicht om tegen betaling hun graan bij de Rechterense molen te laten malen.

Veerpont

Het gebruik van water had de heer van Rechteren ook naar zich toegetrokken door twee pontveren te laten bouwen en te onderhouden. Een groot veer bij het dorp en een kleiner veer even stroomafwaarts gelegen, richting de buurschap Emmen. Voor de overtocht moesten de gebruikers van het veer betalen met veerboter, een tol in natura die aan de heer van Rechteren toekwam. Later werd deze minder praktische manier van betalen omgezet in muntgeld. Voor een wagen met twee paarden moest 30 cent betaald worden, een kar met twee paarden 20 cent, een kar met één paard 15 cent en een paard of koe 10 cent. Voor personen was er verschil in het jaargetijde: 's zomers betaalde een passagier 1,5 cent en in de winter 2,5 cent. In vergelijking met het loon dat een dagloner toen per dag verdiende ‒ 50 cent ‒ was dat aan de hoge kant. De stad Ommen had het recht van water al in de 15de eeuw van de landheer gepacht en liet toen een brug bouwen.

Houten brug

In Dalfsen moest men nog tot 1836 wachten. Pas toen was er gelegenheid voor de gemeente Dalfsen om het recht van water af te afkopen. Ter vervanging van de pontveren werd een houten brug met een ophaalgedeelte gebouwd. Op 29 november 1836 werd deze brug in gebruik genomen. Het veergeld werd vervangen door bruggeld. Dit bedroeg de helft van het veergeld en kwam ten goede aan de gemeente Dalfsen. Het geld werd gebruikt voor het onderhoud van de brug. De opbouw van het ophaalgedeelte werd omstreeks 1902 vervangen door een ander houten ophaaldeel. Dit was in 1925 alweer aan vervanging toe. Het houten ophaaldeel werd vervangen door een ijzeren deel. Een paar jaar later was de houten brug zelf zo onbetrouwbaar, dat grote transporten niet meer konden worden toegestaan. In 1939 werd deze brug daarom vervangen door een bredere betonnen brug met een opbouw en leuningen van metaal.

Brug met "blauwe bogen"

Lang heeft deze brug niet kunnen functioneren, want met het naderen van de Canadese troepen hebben de Duitsers de brug op 13 april 1945 opgeblazen. Nadat eerst een tijdelijke overgang was gemaakt, werd de brug hersteld. Deze gerepareerde brug heeft dienst gedaan tot 1994. Door het toenemende en zwaardere verkeer was de brug niet langer geschikt en werd vervangen door een nog bredere en zwaardere brug. Deze nieuwe brug veroorzaakte in het begin nogal wat beroering onder de Dalfser bevolking, met name vanwege het kunstwerk dat erbij geplaatstwerd. Het bestaat uit drie "blauwe bogen" die de brug overspannen en die 's avonds een extra accent kregen door een blauwe neonverlichting.