Anne Frank urodziła się w 1929 roku w rodzinie żydowskiej we Frankfurcie nad Menem. Latem 1933 roku, po przejęciu przez Adolfa Hitlera władzy w Niemczech i rozpoczęciu przez niego polityki eksterminacji Żydów, rodzina uciekła do Amsterdamu.

Rodzina dziewczynki otrzymała mieszkanie w amsterdamskiej dzielnicy Rivierenbuurt. Tam Anne chodziła do szkoły i uczyła się niderlandzkiego. Po zajęciu Holandii w maju 1940 roku rząd III Rzeszy również tam wprowadził przepisy nakazujące separację Żydów od reszty społeczeństwa. Dla Anne był to moment drastyczny: musiała rozstać się z rówieśnikami i swoją nauczycielką; została przeniesiona do żydowskiej szkoły. Żydzi musieli nosić na ubraniu Gwiazdę Dawida, aby można było rozpoznać ich na ulicy. W kinach, kawiarniach i teatrach pojawiały się tabliczki z napisem "Żydom wstęp wzbroniony". W lipcu 1942 roku niemiecki okupant rozpoczął w Holandii wielką operację mającą na celu wysiedlenie Żydów do Europy Wschodniej. Żydowskie rodziny otrzymywały polecenie spakowania się przed podróżą do miejsc, w których miały pracować. Ludzi wyprowadzano z domów i umieszczano w pociągach, które przewoziły ich do obozu przejściowego Westerbork w Drenthe. Stamtąd zaś Żydów przewożono do obozów zagłady znajdujących się w Europie Wschodniej. Zamordowano w nich ponad 100 tysięcy wysiedlonych z Holandii mężczyzn, kobiet i dzieci pochodzenia żydowskiego. Łącznie w ten sposób zgładzono około 6 milionów Żydów z całej Europy.

W 1942 roku rodzina Frank - wraz z czterema innymi osobami - zaczęła ukrywać się w oficynie budynku nad kanałem Prinsengracht w Amsterdamie. Mieściła się tam siedziba firmy ojca Anne, Otto Franka. Tam Anne zaczęła pisać swój dziennik, który po wojnie przyniósł jej pośmiertną sławę. Młoda, ambitna dziewczynka pisała o swoich doświadczeniach w ciasnym i dusznym pokoiku. Planowała zostać pisarką zaraz po odzyskaniu wolności. Rodzina zdołała ukrywać się przed Niemcami dwa lata. Później jednak członkowie rodziny Frank zostali zdradzeni i pojmani. Piętnastoletnia Anne zmarła w 1945 roku w niemieckim obozie koncentracyjnym Bergen-Belsen. Tam zmarła także jej siostra, matka natomiast w Auschwitz. Ojciec, Otto Frank, przeżył pobyt w obozie i powrócił z Polski do Holandii.

Po wojnie Otto Frank otrzymał plik zeszytów od Miep Gies - kobiety, która pomagała ukrywać się rodzinie Frank. Były to dzienniki, które pisała jego córka, Anne. Otto odwiedził kilku wydawców, pokazując im zapiski córki i tak w 1947 roku dziennik został wydany pod tytułem Het Achterhuis (dosł. oficyna, magazyn; polski tytuł to Dziennik Anny Frank). Książka zyskała światową sławę po tym, jak zawarta w niej historia została w 1955 roku przeniesiona na deski amerykańskiego teatru. Nastąpiło to w idealnym czasie. Rozgłos spowodował, że oszczędzono historyczny Achterhuis, który wcześniej zakwalifikowano do rozbiórki.